Na de dag al te beginnen met een bungy, kon kerstmis niet meer stuk. Eerst washet tijd om het kerstdinner te maken. Iedereen van de familie werd aangeduid om iets speciaals te maken. Zo aten we een gigantische ham met zweedse balletjes en een kumara-salade en als dessert een kaastaart.
Het werd nog mooier toen het eindelijk tijd was om de kadootjes, die daar al weken aan het opstapelen waren, eindelijk te mogen openen.
0 Reacties
Weet je nog wat je 1 jaar geleden op deze dag deed? De meeste mensen kunnen zich dat niet herinneren. Voor mij is dit voorbije half jaar al onwaarschijnlijk geweest! Van naar school gaan aan de andere kant van de wereld tot overnachten in de sneeuw. Wat tot nu toe het hoogste adrenalinegehalte had, was zonder twijfel bungyspringen!
Een week op voorhad hadden mijn gastzus en ik dit gepland. Naar mate de dag dichter kwam, hoe meer schrik we kregen. Zouden we springen? Waarom? Kerstmis! Vandaag zou het gebeuren. De grote sprong! Met een klein hartje reden we naar de brug waar we vanaf zouden springen. We werden gemeten en gewogen. Mijn gastzus, Ella, was als eerste aan de beurt. Ik stond op de brug te wachten toen ik ze van de afgrond zag verdwijnen. Mijn beurt? Ik werkte op automatische piloot toen ze mij vroegen om neer te zitten en mij klaarmaakten. De wind waaide zo sterk dat ik dacht dat ik gewoon weg zo vliegen. 'You can stand up now and walk to the edge.' Dat was de stem die alles echt maakte. Ik kreeg nog even tijd om te zwaaien naar de camera's. 'Say goodbye!' 'Are you ready? 3... 2... 1... BUNGY! Zonder na te denken sprong ik af de rand. In die paar seconden vrije val weet je niet goed wat denken. Ik ga dood! , Ik vlieg! , Help, Waaw, dit is cool! , Dat water komt nu echt wel dicht bij! , Zalig! ... Al deze gedachten flitsten door mijn hoofd. Toen ik het water raakte en terug naar boven werd gecatapulteerd, verliet alle angst mij. Nu kon ik echt genieten! Voor de rest van de dag kon ik niet stoppen met lachen! Wie had gedacht dat ik een jaartje niet ging zwemmen, zat er goed naast. In mijn eerste maand kwam ik in contact met de coach van de waterballetclub in Frankton. Ze vroeg me of ik mee wou komen helpen met lesgeven aan de kleine zwemmertjes. Natuurlijk ging ik daar op in. Zes maanden en vele trainingen later was het tijd voor de eerste show van het jaar. Een kerstshow! De synchromeiden lieten met veel trots hun 'dansjes' zien. Ook ik kreeg de kans om mee te zwemmen. Het resultaat kan je hieronder zien (druk op 'Synchro Videos') Het is niet gemakkelijk om afscheid te nemen. Toch heb ik het de laatste paar dagen al veel moeten doen. Vele internationale studenten blijven maar zes maanden op uitwisseling in Nieuw Zeeland. De tijd is voorbij gevlogen! We hebben zovele geweldige momenten samen beleefd. Nu is het tijd dat ze terug naar huis vertrekken.
Goodbye Putas! See you in Narnia! Vele internationale studenten blijven maar zes maanden op uitwisseling. Dat was ook het geval met Chiara (een italiaanse) en Mili (van Chili). Voor hun vertrek nodigde Chiara ons uit om samen te gaan Wakeboarden op Lake Wakatipu. Op die uitnodiging zeg ik niet nee!
Haar gastvader bezit een eigen speedboot en wakeboards. Voor mij was het de eerste keer! Hoewel het zeer moeilijk was, hebben we veel plezier gehad! Ik zou het met veel plezier opnieuw doen! Mount Cook, of zoals de Maori's hem noemen Aoraki, dit werd voor 5 volledige dagen onze thuis. Als laatste uitstap met de internationale studenten kampeerden we aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland.
Dag 1: Rob Roy Glacier Track Tijdens de voormiddag werd onze groep van 8 studenten, 2 begeleiders en 1 gids op school verwacht. Drie Italiaanse studenten die tijdens deze week zouden vertrekken kwamen ook naar school om afscheid te nemen. Rond 10 uur klommen we in het busje en startten we onze reis. Eerste stop? De Rob Roy Glacier. Ongeveer een uurtje van Wanaka stopten we voor wat onze eerste trektocht van de week zou worden. Vol goede moed en prachtig weer begonnen we aan deze wandeling. Het eerste gedeelte was vlak en in de open natuur, maar hoe verder we stapten hoe steiler de helling werd. Ook het open landschap ging over tot een druk bebost gebied. Na een aantal uren te zwoegen en pauzes te nemen, kwamen we eindelijk aan op het einde van het pad. Het uitzicht dat we van daar konden zien was onwaarschijnlijk mooi! In de hoogte zagen we een gigantische gletcher zover het oog kon reiken. Dit was zeker het wandelen waard. Maar, wat zagen we in de verte? Donkere wolken. Dat beloofde niet veel goeds... Al snel liepen we terug naar het busje. Door het late uur en de regen besloten we om niet door te reizen naar Mount Cook, maar te overnachten in het dichtergelegen Twizel. Dag 2: Verkenning, museum, cinema We ontwaakten door het geluid van miezerregen. Deze keer reden we wel naar Mount Cook. Toen we daar aankwamen zagen we niet veel. De vele wolken en mist verstopten de hoogte berg van Nieuw Zeeland. Iedereen was nog half aan het slapen toen we uit het busje stapten. Onze begeleiders besloten om samen met ons een museum te bezoeken: The Sir Edmund Hillary Alpine Centre. Musea zijn niet echt mijn ding, toch vond ik het zeer interessant. Sir Edmund Hillary was de eerste man ooit die de Mount Everest beklom. Nu moet het lukken dat hij een Nieuw Zeelander was die zijn training begon op de Mount Cook. Ook in de cinema werden aan aantal films over deze man gespeeld. Aangezien Sir Hillary een nationaal symbool is, vonden onze Kiwi begeleiders het belangrijk dat wij, de internationalen, er zo veel mogenlijk over leerden. Het was al laat toen we de cinema verlieten en de vaststelden dat de regen gedaan was. Tijd om onze tenten op te zetten en in ons (opblaasbaar) bed te kruipen. Net op tijd, want daar was de regen weer. Dag 3: Sealy Tarns Track en Bergklimmen Blauwe lucht! Nu de ontelbaar vele wolken van de vorige dagen plots allemaal verdwenen waren, konden we eindelijk Mount Cook aanschouwen. Het is één van die bergen die je zo kan herkennen ookal heb je hem nog nooit eerder gezien. Prachtig zicht! Het mooie weer zorgde ervoor dat het een goede trektochtdag zou worden. Iedereen pakte zijn spullen en om 10:30 vertrokken we op pad. Van onze kamping duurde het een half uurtje tot we het bordje 'Sealy Tarns Track -- 3 hours' zagen staan. Dit pad was opgebouwd uit 2000 treden die naar een uitkijkplaats leidden. Met goede moed begonnen we aan de beklimming. Uno, two, trois,vier ... duecentodieci... cuatrocentenarveinteocho... Elk telden we de treden in onze eigen taal. Rond 13 uur kwamen we aan op het uitkijkpunt. Niemand telde meer dan 1800 treden. We genoten van middagmaal met een view! We waren nog lang niet moe en stemden unaniem om de trektocht door te zetten voorbij het eerste 'eindpunt'. Deze keer geen trappen, maar moesten we rode vlaggetjes volgen die naar de top van berg leidden. We naderden de 'snow line' en trokken er voorbij. We ploeterden in de sneeuw in t-shirt en short. Zelfs onze doorweekte schoenen voelden niet koud aan. Toen we de top bereikten en de wind van overal kwam, werd het tijd om een jas aan te trekken. Alweer was het uitzicht geweldig! Dit is één van de redenen dat ik voor Nieuw Zeeland koos. Rond half vijf kwamen we aan in het kamp. Er is meer nodig dan een volledige dagtrektocht om de acht internationale studenten moe te maken. Oplossing? Rotsklimmen! Onze Amerikaanse gids nam ons mee naar een verlaten plaats waar hij ons liet gaan op de rotsen. Toen de zon onderging en er niet anders opzat dat naar huis te keren, voelden we de vermoeidheid. Maar veel tijd om te rusten kregen we niet... Dag 4: Glacier Explorers, bergklimmen en sterrenkijken De wekker ging om 7:00. We waren allemaal stikkapot van de vorige dag, maar onze planning stond vol. Met een zak cornflakes, wat droge boterhammen en fruit stapten we op de bus. Onze begeleiding vertelde ons niet waar we heen ging enkel dat we een dikke jas moesten aantrekken. Een blauw meer met een aantal drijvende ijsblokken en drie gele speedboten lagen op ons te wachten. Al snel werden we wakker toen ze ons vertelden een reddingsvest aan te trekken. We klommen in de bootjes en vertrokken. De 'Glacier Explorers' leidden ons rond en vertelden ons over het ontstaan en leven van een gletscher. Super leuk! We waren al vergeten hoe vroeg we uit ons bed kwamen. De rest van de dag brachten we klimmend door. De gids bezorgde ons een moeilijkere berg om op te klimmen. De tijd vloog voorbij! 's Avonds bezochten we voor de laatste keer de cinema. Deze kon ook gebruikt worden als een sterrenobseratorium. Zo bewonderden we de vele sterren en hemellichamen. Dag 5: Terug naar huis De laatste dag sloeg het weer helemaal om. De wolken en regen kwamen weer opzetten. De geplande tocht werd geanuleerd. Hoewel iedereen bijna ter plaatse in slaap viel, vonden we het ook jammer om naar huis te trekken. Het waren weer 5 geweldige dagen die ik nooit meer zal vergeten! 4 dagen, 27 mensen in 1 stad!
'Weeral een schooluitstap? Wanneer moet die Amber eens naar school?' hoor ik jullie denken... Wel ik zal het kort even uitleggen. Op 7 november begonnen de examens voor de studenten in Nieuw Zeeland. Wij, de internationale studenten, moeten geen examens meedoen. Toch zijn we nog schoolplichtig. Daarom spenderen wij 4 weken aan een stuk met een aantal plaatsen van het Zuidereiland te verkennen. Vorige week trokken we naar Riverton en Invercargill, deze week bezochten we Dunedin en Oamara! Ik mag dus zeker niet klagen over mijn schoolleven hier! DAG 1: We verzamelden op school op maandag 21 november. Twee busjes werden gevuld door 24 studenten en 3 begeleiders. Na een reis van bijna 4 uur kwamen we aan in Dunedin. Daar kregen we wat vrije tijd om de stad te verkennen. Het duurde niet lang voor we de weg vonden naar de Starbucks en de winkelstraat. Ook trokken we naar The World's Steepest Street. Zoals je ook wel op de foto's kan zien, was het een hele beklimming om op de top te raken. Rond 'dinner time' bestelden we pizza's die we opaten met een prachtig uitzicht over de stad. Eens aangekomen op onze verblijfplaats wandelden we naar het strand waar we Touch Rugby speelden tijdens zonsondergang. De eerste dag was al meteen een toppertje! DAG 2: Na een korte nacht kregen we de opdracht om veel zonnecrème, een handdoek, zwemgerief en wandelschoenen mee te nemen. Ten eerste bezochten we een Maori plaats waar we een aangename wandeling maakten van een klein uurtje. De natuur was zo onvoorstelbaar prachtig dat het leek alsof we op een andere planeet terecht waren gekomen. Als ik een Maori was, zou ik ook wel weten waar te wonen. De volgende uitstap van de dag waren de Mouraki Boulders. Deze bekende, ronde rotsen zagen er zeer cool en fascinerend uit in het echt. Door de hitte kregen we een aantal vrije uren op het strand. We sprongen in het water en zonnen. Rondom ons liepen vele toeristen die foto's namen van deze prachtige boulders. Als afsluiter van de dag reden we naar een verlaten plaatje waar je wilde pinguïns kon zien terugkomen van hun vissenjacht van de dag. Een stuk of 7 pinguïns liepen het strand op om het vers gevangen voedsel naar hun baby'tje te brengen. Zo schattig! DAG 3: Eerste uitstap van de dag was het Orokonui Ecosanctuary. Dit is een plaats waar alle inheemse planten en dieren van Nieuw Zeeland worden beschermd. Zo zijn ratten er absoluut verboden. Een enorm omheining omringt dit terrein. De natuur was er prachtig! We zagen er een groot aantal soorten bomen en planten die ik nog nooit had gezien. Ook spotten we verschillende soorten vogels. We mochten zelfs een paling eten geven. In de namiddag was er een surfles in de oceaan gepland. Jammer genoeg, ging deze niet door vanwege het slechte weer. In de plaats ervan trokken we naar de cinema van Dunedin om er 'Arrival' te zien. Op naar de laatste dag! DAG 4: De laatste dag trokken we nog vlug even naar Dunedin waar we een aantal vrije uren doorbrachten. We trokken (alweer) naar de Starbucks en aten sushi in 'The Mall'. Toen was het tijd om te vertrekken naar huis... Maar niet getreurd! Volgende week trekken we naar Mount Cook voor een 5-daagse trektocht! Spannend! Hoewel het officieel nog lente is in Nieuw Zeeland lijkt het wel al zomer te zijn! Ik woon nu al 4 maanden in een gehuchtje van de stad Queenstown genaamd Lake Hayes Estate. Toch heb ik het eigenlijke meer nog nooit gezien. Tijd om daar eens verandering in te brengen.
Samen met een aantal vrienden trokken we erheen. Omdat er geen bussen rijden, moesten we wel onze voeten gebruiken. Na een wandeling van anderhalf uur door de prachtige natuur kwamen we aan op de afgesproken plaats. Door de snikkende temperaturen duurde het niet lang voor we in het ijskoude water sprongen. Zomer of niet? De vakantie was begonnen! Op maandag 14 november en dinsdag 15 november bezochten alle studenten van de Wakatipu High School Riverton, een stadje in de buurt van Invercargill. Daar verbleven we op een speciale Maori plaats. Je wordt niet zomaar uitgenodigd op deze 'heilige plaats', maar dankzij onze Leerkracht van Maori mochten we daar een nachtje verblijven en meer over deze fascinerende cultuur te weten komen.
Om 6 uur 's ochtends vertrokken we voor een 3 uur durende busrit. We kwamen aan op deze site iets voor de middag. Meteen werden we verwelkomt met een hele ceremonie door echte Maori's. Eerst werd er gecommuniceerd in hun eigen taal, pas daarna in het Engels. We groeten de zeven Maori's met een Hongi (voorhoofden tegen elkaar drukken). Het duurde niet lang of we leerden als weer iets nieuws bij namelijk de Waka Ama. Dit is een traditionele Maori boot die vooral vroeger en nu nog steeds gebruikt word. Het was een zeer leuke ervaring. Op het strand hadden we dan ook tijd om een aantal gekke foto's te trekken van en met het vele zeewier. Het volgende dat op ons lijstje stond, was museum 'Te Hikoi Southern Journey'. Hier werd een film getoond van de lokale Maori bevolking. Daarnaast werden er ook vele voorwerpen, boten en andere dingen tentoongesteld. 's Avonds kregen we een typisch Maori's gerecht voorgeschoteld: Hangi. Het was een aparte stijl van koken dat bij sommigen zeer in de smaak viel en bij anderen iets minder. Ik hoorde bij de laatste groep. Toch vond ik het een toffe ervaring. De volgende ochtend klommen we naar het hoogste punt van de dichtstbijzijnde berg/heuvel. Ondanks de bewolkte hemel kon je een prachtig 360 graden uitzicht zien. Achteraf kregen we een les 'knoop-een-net-rond-je-steen' van een Maori vrouw. Toen was het tijd om afscheid te nemen van deze prachtige plaats en huiswaarts te keren. Het was een zeer unieke en leerrijke ervaring! (Aangezien het een 'heilige plaats' was, zijn er geen foto's genomen van de Maori hut en overnachtingsplaats) Het is 7 uur in de ochtend als ik dit gigantisch lange blogbericht schrijf. Ik zit op het vliegtuig dat mij van Gold Coast, Australia naar Queenstown brengt. Samen met mijn fantastische gastgezin bracht ik 7 dagen door in het warme en altijd zonnige Australië. Het was de eerste keer dat ik samen met hen op vakantie vertrok. Al sinds augustus keek ik uit naar deze reis. Nu dat het gedaan is kan ik zeggen dat het een onvergetelijke, memorabele reis was die ik nooit meer zal vergeten. Ik zou dan ook graag mijn gastfamilie willen bedanken die ervoor gezorgd hebben dat ik mij geen minuut heb verveelt en steeds geamuseerd heb! Dag 1: Welkom aan de Gold Coast zaterdag 5-11-2016 Eindelijk is het zover! Na 3 maanden aftellen maken mijn gastfamilie en ik ons klaar om naar het vliegtuig te vertrekken. De weersvoorspellingen aan de Gold Coast zeiden dat de temperaturen tussen de 25°C en 35°C zouden liggen. Het zag er naar uit dat het lekker warm zou worden. Zo kwam het dus dat we onze koffer vulde met topjes, shortjes, zwemgerief, een zonnebril en zonnecreme... veel zonnecreme. Na het inchecken van onze bagage hadden we nog genoeg tijd om naar de Queenstown market te trekken. Nog vlug even eten en dan was het tijd om in het vliegtuig te springen. Door het tijdverschil van 3 uur landden we aan de Gold Coast, na een drie uur durende vlucht, om 13uur. We checkten in aan het Hilton hotel dat voor de volgende 7 dagen ons 'holiday home' zou worden. Op de bovenste verdieping van dit apartement trokken we in. Alle kamers hadden een prachtig, panoromisch uitzicht over Surfers Paradise, het strand en de binnen stad. Door de snikkende temperaturen zochten we al snel verkoeling in de zee. Ook hadden we tijd om even een verkenning te maken in de rondliggende straten. Vooral de winkelstraat 'Cavill Street' was zeer gezelig. Overal was er wel iets te doen. Zo was er een man die met messen in de lucht gooide als entertainement. Elke avond stond hij er weer met zijn enthousisme. Sindsdien kreeg hij van ons de naam 'knifeman'. Het werd al donker toen we naar ons apartement terugreden. Aangezien we de tamelijk hoog waren, hadden we een prachtig uitzicht over een in slaap vallende stad! Dag 2: Zon, zon en meer zon ZONdag 6-11-2016 Na een eerste vermoeiende dag was het tijd om eindelijk te genieten van de warme zon van de Gold Coast. Waar beter om dat te doen dan het strand? Zo kwam het dat we uitsliepen, genoten van een ontbijtje en naar het strand trokken. Hoewel het nog maar 8:30 was, scheen de zon zeer fel. Ook het strand werd al druk bezet. Na een aantal uren te liggen koken op het zand en af te koelen in de zee besloten we de winkelstraat eens van dichterbij te bekijken. Omdat ook shoppen vermoeiend is, dronken we een milkshake in het 'beach cafe'. 's Avonds werd er een marktje georganiseerd op de kade. Omdat het grootste deel van dit evenement in de schaduw lag, vonden we het geen slecht idee om daar even rond te lopen. Vele gekke, bizarre en toffe dingen werden daar verkocht/getoond. Zo kon je een foto laten nemen met een grote hagedis. Als dat niet zo jouw ding was, kon je ook kiezen voor een 'schattige' baby krokodil. De gekste dingen werden verkocht: kussens, rijst, kettinkjes, Ook waren er waarzeggers, masseurs en levende standbeelden aanwezig. De laatste bewoog als je hem een coin gaf. Omdat het heel leuk was om te zien, mocht Hanna ook een cointje geven. Ze schrok toen de man bewoog. Om de dag af te sluiten gingen we nog even naar een speeltuin. Dag 3: Currumbin Wildlife Sanctuary maandag 7-11-2016 Aangezien iedereen een beetje veel was verbrand de dag ervoor, namen we het besluit deze dag in de schaduw door te brengen. We reden met een taxi naar Currumbin Wildlife Sanctuary. Dit is een dierentuin waar lokale diertjes leven zoals koala's, kangaroes, struisvogels, papegaaien, krokodillen en nog veel meer. We werden al meteen ontvangen door tientallen half-slapende koala's. Voor de eerste keer in mijn leven zag ik deze schattige beestjes in het echt. Het zetten onze uitstap verder naar het vogelparadijs. Wel tientallen verschillende soorten vogels waarvan ik nog nooit had gehoord; vlogen in het rond. Hoewel je wist dat je je in een dierenpark bevond, leek het alsof je in de jungle verzeilt geraakt was. Wie naar Australië komt, moet natuurlijk een echte kangaroe gezien hebben. In het Currumbin Wildlife Sancuary leven er meer dan genoeg. De kangaroes leven op een groot, open terein waar de bezoekers ook in mochten om een kijkje te nemen. Omdat het voor mij de eerste keer was dat ik een kangaroe zag, wist ik niet goed hoe ik moest reageren? Waren het bange beestjes? Zouden ze aanvallen? Ik had geen idee. Als snel werd ik gewaar dat ze absoluut niet mensenschum zijn. Deze beestjes zien er niet alleen lief en schattig uit, maar ze zijn het ook. Eén van de vele vrijwilligers van het park gaf ons kangaroe-eten. Samen met mijn gastfamilie gaven we deze vrolijk, springende diertjes eten. Velen aten gewoon uit je hand. Dit was zonder twijfel één van de leukste, coolste dingen van de reis in Australië. Na een korte drinkpauze hernamen we onze trip door het park. We kwamen slapende krokodillen en een loslopende emoe tegen. Als je dat dier in een kooi ziet is het al groot, maar als je het tegenkomt op een wandelpad lijkt het wel twee keer zo groot. Zonder problemen kruisten we zijn pad. We bezochten nog een vogelparadijs. Er waren veel macaws en papegaaien te zien. Hanna vond deze gekleurde vogel absoluut de max. Ze kon het maar niet geloven dat ze zoveel verschillende kleurtjes hadden. We namen een kijkje bij de slapende wombats en het dierenziekenhuis voordat we deze uitstap zouden afsluiten op de speeltuin. Ook nam ik nog even de tijd om een foto met een echte koala te nemen. Het is een prachtig park dat ik aan iedereen zou aanraden! We besloten naar een restaurantje te gaan voor een laat middagmaal naast de Currumbin Beach. Op de terug wegen klommen op de Elephant’s rock. Waar we een aantal foto's trokken met het toffe uitzicht. Daarna namen we de taxi terug naar ons appartementje! Het was een dag dat ik nooit meer zou vergeten! Hoe zou ik er uit zien als ik een kangaroo zou zijn? Wel... Dag 4: Overal springkastelen dinsdag 8-11-2016 Er is altijd wel iets te doen in de Gold Coast. Zo kan je er elke dag naar de een gigantische speeltuin gaan. Daarnaast bevind zich ook een waterspeeltuin voor kleuters. Terwijl Hanna daar de tijd van haar leven had met de vele watervalletjes besloten mijn gastvadeer en ik op drijvende springkastelen te gaan in het water. Het was absoluut geweldig! Op en af de springkastelen klimmen was een ware opdracht. Er was zelfs een schommel op het water. De vele keren dat we uitschoven en zo terug in het water belanden was hilarisch. Ik heb zoveel gelachen! Dag 5: Zonsopkomst woensdag 9-11-2016 Zonsopkomst! Dat betekent ’s morgends vroeg om 4:30! Soms moet je ook wel een beetje gek zijn om prachtige dingen te zien. Hoewel het heel vroeg was, was het zonder twijfel de moeite waard! Toch deed het ook wel deugt om achteraf terug in mijn bed te kruipen! Rond de middag trokken we met de tram naar een shopping centre. We spendeerden de dag in de vele winkels zoals H en M, Zara en Kmart. Daar liepen Will en ik bijna verloren toen we op zoeken waren naar de uitgang. ’s Avonds volgenden we de Amerikaanse verkiezingen live op de tv. Toen het bedtijd was, trok er een enorme storm over de stad. We probeerden nog foto's te trekken van de bliksem. Het was een mooi natuurfenomeen. Dag 6: ontbijt in de lucht donderdag 10-11-2016 q1 is het hoogste gebouw in de Gold Coast. Als bedanking voor de reis naar Australië, schonk ik mij gastfamilie een ontbijt op deze hoge toren. Het buffet was heerlijk! Van een verse watermeloen tot spek en bonen. Alles wat je maar wenste was aanwezig! Later op de dag trokken we terug naar de speeltuin waren we een paar dagen ervoor ook al waren. Will en ik kon het niet laten om nog eens op de drijvende springkastelen te klimmen. Dit keer had ik mijn Gopro mee en maakte hilarische filmpjes ons avontuur op het waterparadijs! Dag 7: lichtjes van de top vrijdag 11-11-2016 De laatste volledige dag in Australië. Hoe kan je je tijd beter spenderen dan zonnen? Ook was deze dag de laatste dag school in Australië. Het is de traditie dat de schoolkinderen op deze dag met hun uniform in de zee springen. Zo kwam het dat wij het vanop de eerste rij konden meemaken. 's Avonds klommen Petra en ik voor de laatste keer op q1. De vele lichtjes van de stad dat je van bovenuit kon zien was magisch! Wat een prachtige afsluiter van deze reis. Dag 8: vroeg, vroeger, vroegst uit je bed zaterdag 12-11-2016 Jammer genoeg kwam er aan deze geweldige reis veel te vroeg een einde. Om 3:15 stonden we op om naar de luchthaven te rijden. Om 6:25 verlieten we de Gold Coast. Ik heb er weer veel nieuwe, geweldige herinneringen bij! Ik wens dat ik nu terug zou kunnen gaan. Tot de volgende keer, Australië! Big thanks to my hostfamily! Without them this trip would not have been possible! Thank you for everything!
|
Welkom op mijn blog!Hallo allemaal! Mijn naam is Amber. Het grootste deel van mijn leven heb ik gedroomd om de wereld rond te reizen. Toen ik de kans kreeg om naar Nieuw Zeeland te gaan als een uitwisselingsstudent, heb ik deze met beide handen gegrepen. Via deze weg zal ik mijn avonturen met jullie delen. Archieven
Mei 2017
|