1 April: Dit was geen grap! Mijn gastzus en ik gingen weer eens iets geks uitsteken. Deze keer stond er geen skydive of bungy op het programma maar een schommel. Ik hoor jullie denken: 'Wat is er zo speciaal aan een gewone schommel?'. Wel, het was niet zo maar één. De hoogste schommel ter wereld!
Meer dan 160 meter boven de Nevis rivier hangt een platform waarvan ze mensen letterlijk in de diepte laten vallen! Nadat je volledig vastgemaakt bent, schuift een klein platvormpje weg vanonder je voeten. Voor het eerst voel je de hevige wind tegen de schommel duwen. Er zijn verschillende manieren waarop je in de diepte kan vallen: achteruit, vooruit, ondersteboven... De Nevis Swing biedt vele keuzes aan zodat je deze ervaring nog onvergetelijker kan maken! Ella en ik kozen voor ondersteboven en achteruit tegelijkertijd! Wie met dat idee opkwam, weet ik niet meer. Eens je daar in de lucht hangt te zweven, is het nog enger dan het al klinkt! We schakelden onze 'dit is gevaarlijk'-knop in ons hoofd uit en gingen ervoor! Zonder enige waarschuwing vielen we in de immense leegte! Na een paar seconden ging de vrije val over in 'een swing'. Dit was alweer één van die onvergetelijke momenten die ik zal koesteren. Wie onze angst en plezier nog eens wilt zien, kan op de blauwe knop in het begin van dit blogbericht drukken. Veel kijkplezier!
0 Reacties
We hebben ze allemaal wel al gezien. Paddleboarders! Die mensen dat in de zee of op een meer met hun 'mislukt surfboard' rechtopstaand paddelen. Dat kan toch niet moeilijk zijn?! Wel... Geloof mij, ik spreek uit ervaring: het is SUPER moeilijk! Vrijdagnamiddag na een warme dag op school had mijn gastmoeder een briljant idee: een paddleboard huren. Zo kwam het dus dat we naar Lake Hayes reden na school om af te koelen. Na een aantal pogingen om recht te blijven staan, kwamen we op de proppen met een geweldige ingeving. Wat als we met twee op een board stonden; de ene peddelt en de ander zorgt voor evenwicht. Bleek dat het even onmogelijk was als grappig. Onze buikspieren werden alleszins goed getraind! Af en toe mogen we ook een gek doen. Mijn gastzus, Ella, en ik hadden al een drietal pogingen ondernomen om de zonsondergang te zien. Vooral één met het iconische meer Wakatipu stond op onze bucket list. Zoals ik al zei, was het ons nog nooit gelukt. We besloten dus na school in Queenstown te blijven om zo dat item eindelijk te mogen schrappen van de lijst. Aangezien we veel te vroeg waren, klonk ‘eten in een Chinees restaurant’ wel heel vriendelijk. Dus zo kwam het dat we onze buikjes rond aten alleen maar om eens buiten te ontdekken dat we de zonsondergang (lees: weeral) hadden gemist. Er zat niets anders op om foto’s te trekken van ons en de ‘zonsondergang’. Gelukkig was het Chinese eten voortreffelijk zodat we het niet eens erg vonden. Ooit zal het ons lukken. Mijn gastouders nodigden Ella en mij uit om uit te gaan eten. Zoals een echte kiwi zou een grote boot ons daarnaar toebrengen. Voor mij was het de tweede keer op de TSS Earnslaw (lees bericht oktober: TSS Earnslaw en Walter Peak). Maar voor mijn gastzus was het de eerste. Eens aangekomen op onze bestemming verkenden we de omgeving van de Walter Peak Farm, de vele dieren die er leefden en het prachtige uitzicht. De kleine Hanna vond het geweldig om gids te zijn. Zo vertelde ze ons alles over de diertjes die we op onze weg ontmoetten zoals de giraffen (alpaca’s), paarden (herten) en de geiten (schapen). Het was een grappig zicht.
Daarna krijgen we de ‘grand finale’: BBQ! We aten tot we niet meer konden en dan verorberden we nog een ‘sticky date pudding’. Met veel moeite klommen we terug aan boord van het schip. Na een korte ontmoeting met de bestuurder werd Hanna gepromoveerd tot kapitein. Met een stevige grip en veel zelfvertrouwen hield ze het stuurwiel vast. Gelukkig ging alles goed en deden we geen ‘Titanicsken’. Ik ben benieuwd wat de rest van de zomer ons nog te bieden heeft. |
Welkom op mijn blog!Hallo allemaal! Mijn naam is Amber. Het grootste deel van mijn leven heb ik gedroomd om de wereld rond te reizen. Toen ik de kans kreeg om naar Nieuw Zeeland te gaan als een uitwisselingsstudent, heb ik deze met beide handen gegrepen. Via deze weg zal ik mijn avonturen met jullie delen. Archieven
Mei 2017
|