De dag na onze kajakdriedaagse met school loerde het volgende avontuur al om de hoek. Deze keer namen Ella, Lissy en ik de bus naar 'The Routeburn Shelter' waar een wandeling van 32 kilometer op ons lag te wachten. The Routeburn Track is één van Nieuw Zeelandse 'Great Walks' zoals ook de Kepler Track en de Milford Walk. Dit wandelpad wordt onderbroken door 4 hutten die wandelaars onderdak bieden. Voor je aan de tocht begint, moet je de hutten boeken. Door de vele mensen konden we enkel in de eerste (Flats) en laatste hut (Howden) overnachten. Dat was eigenlijk niet slecht, hoewel een wandeling van 12 uur tussen de twee hutten ligt.
Dag 2: Nog voor dageraad om 5 uur 's morgens begon een lange dag. Het donker omhulde ons. Met een paar kop- en zaklampen begonnen we aan onze eerste beklimming van de dag. Na een uur kwamen we aan aan de tweede hut (Falls). Daar maakten we gebruik van de keuken om wat warm water te koken. Niemand had echt honger. Toch aten we een klein ontbijt. De donkere regenwolken verdwenen letterlijk zoals sneeuw voor de zon. Tegen de tijd dat we onze wandeling verderzetten, kleurde de hele hemel blauw. Een goede twee uur hadden we nodig om tot het hoogste punt van de tocht te wandelen. Het uitzicht van de top was magnifiek! Omdat het toch al 10 uur was, besloten we hier ons tweede ontbijt te verorberen. We bestudeerden het plannetje en gingen er van uit dat we tegen 2 uur aan de derde hut zouden moeten aankomen. Van Harris Saddle tot de Lake Mackenzie Hut beloofde het langste gedeelte te worden zonder een mogelijk onderdak. Dus, we zetten de tocht verder. Dit was achteraf gezien mijn favoriete deel van de hele wandeling, omdat het uitzicht prachtig was. Zoals gepland kwamen we in de vroege namiddag aan aan de Mackenzie Hut. Op dat moment hadden we al meer dan 9 uur door de bergen getrokken. Ook hier maakten we gebruik van de keuken en kookten noedels. Aan het meer genoten we van het geweldige gevoel van 'schoenen uitdoen'. Zonder dat we het afspraken, vielen we alledrie in slaap. Na een powernap van een klein uurtje was het tijd voor de allerlaatste passage van deze 'dagwandeling'. We begonnen allemaal de vermoeidheid te voelen. Desondanks de uitputting bleven we optimistisch. Onderweg kwamen we nog een grote waterval tegen. Dat was onze laatste pauze voor we rond 6pm uiteindelijk de Howden Hut bereikten. We hadden er net een zeer vermoeiende, maar absoluut geweldige dag op zitten. het zal je waarschijnlijk verbazen dat we nog 'wakker' genoeg waren om een aantal kaartspellen te spelen.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Welkom op mijn blog!Hallo allemaal! Mijn naam is Amber. Het grootste deel van mijn leven heb ik gedroomd om de wereld rond te reizen. Toen ik de kans kreeg om naar Nieuw Zeeland te gaan als een uitwisselingsstudent, heb ik deze met beide handen gegrepen. Via deze weg zal ik mijn avonturen met jullie delen. Archieven
Mei 2017
|