Ik hoor jullie al denken: "Is ze WEER op een uitstap met school?" Het antwoord is JA! Dit keer reden we tot Glenorcy dat op een uurtje van Queenstown gelegen is. Daar vertrokken we op een avontuurlijke, natte, geweldige driedaagse in de Sugarloaf Pass! DAG 1: Eens aangekomen aan het Routeburn Shelter kon het 'echte werk' beginnen. Met gepakte rugzakken en een goed humeur begonnen we aan deze lange, vermoeiende tocht. De eerste 10 minuten volgden we een stenen pad waarvan je niet verloren kon lopen. Daarna liep het weggetje over in 'padje'. Daar moet je je niet veel bij voorstellen. We wandelden door de 'pure wildernis van Nieuw Zeeland'. Het enige dat ons op het juiste pad hield (woordspeling), waren verspreidde roze lintjes en gele driehoekjes. Wat kon er mis gaan? Al snel nam de berg een stevige helling aan waardoor we meer klommen dan wandelden. Na drie lange uren verscheen eindelijk de top van de berg waar we over moesten met de naam Sugar Loaf. Daar genoten we van een welverdiende stop en vulden onze hongerige magen met het middageten. Maar we waren nog niet halverwege! Het zou ons nog 6 uur duren vooraleer we op onze kampeerplaats zouden aankomen. Gelukkig wisten we dat toen nog niet. Kort na het middaguur zetten we de afdaling in. Door de steile helling en de gladde ondergrond gleden we naar beneden. Meer dan eens dacht ik dat er nog gebroken benen zouden volgen. Na een drie uur durende missie kwamen we levend beneden aan. Daar rustten we uit zodat de groep terug samen kon vertrekken. De laatste twee uren volgden we de roze lintjes, maar een echt pad onder onze voeten was er al lang niet meer. We klauterden over rotsen, onder rotsen, over wankele bruggetjes, door drie rivieren om uiteindelijk doodmoe aan te komen op een lege en uitgestrekte vlakte. Met nog maar een half uurtje daglicht zetten we tentjes op die voor de volgende drie dagen onze 'thuis' werden. Uitgeput trokken we de dikste kleren aan die we meebrachten. Het zou een koude en natte nacht worden.
DAG 3:
Vroeg in de ochtend werden we uit ons bed geroepen. 'Eten, tenten opruimen en we vertrekken' klonk het. Veel tijd om wakker te worden, kregen we niet. We moesten dezelfde weg afleggen als de eerste dag. Het enige verschil was dat we nu wisten hoe laaangg en vermoeiend het zou worden. Nu de regenbuien eindelijk ophielden, veranderde alles in één grote modderpoel. Al glibberend en glijdend kropen we Sugar Loaf terug op. Rond de middag bereikten we de top waar we aten, uitrustten en wachtten op de andere groep. Samen daalden we af om uiteindelijk uitgeput aan te komen op het einde van het pad. Het was weer een geweldige (en koude) ervaring!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Welkom op mijn blog!Hallo allemaal! Mijn naam is Amber. Het grootste deel van mijn leven heb ik gedroomd om de wereld rond te reizen. Toen ik de kans kreeg om naar Nieuw Zeeland te gaan als een uitwisselingsstudent, heb ik deze met beide handen gegrepen. Via deze weg zal ik mijn avonturen met jullie delen. Archieven
Mei 2017
|