Mount Cook, of zoals de Maori's hem noemen Aoraki, dit werd voor 5 volledige dagen onze thuis. Als laatste uitstap met de internationale studenten kampeerden we aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland.
Dag 1: Rob Roy Glacier Track Tijdens de voormiddag werd onze groep van 8 studenten, 2 begeleiders en 1 gids op school verwacht. Drie Italiaanse studenten die tijdens deze week zouden vertrekken kwamen ook naar school om afscheid te nemen. Rond 10 uur klommen we in het busje en startten we onze reis. Eerste stop? De Rob Roy Glacier. Ongeveer een uurtje van Wanaka stopten we voor wat onze eerste trektocht van de week zou worden. Vol goede moed en prachtig weer begonnen we aan deze wandeling. Het eerste gedeelte was vlak en in de open natuur, maar hoe verder we stapten hoe steiler de helling werd. Ook het open landschap ging over tot een druk bebost gebied. Na een aantal uren te zwoegen en pauzes te nemen, kwamen we eindelijk aan op het einde van het pad. Het uitzicht dat we van daar konden zien was onwaarschijnlijk mooi! In de hoogte zagen we een gigantische gletcher zover het oog kon reiken. Dit was zeker het wandelen waard. Maar, wat zagen we in de verte? Donkere wolken. Dat beloofde niet veel goeds... Al snel liepen we terug naar het busje. Door het late uur en de regen besloten we om niet door te reizen naar Mount Cook, maar te overnachten in het dichtergelegen Twizel. Dag 2: Verkenning, museum, cinema We ontwaakten door het geluid van miezerregen. Deze keer reden we wel naar Mount Cook. Toen we daar aankwamen zagen we niet veel. De vele wolken en mist verstopten de hoogte berg van Nieuw Zeeland. Iedereen was nog half aan het slapen toen we uit het busje stapten. Onze begeleiders besloten om samen met ons een museum te bezoeken: The Sir Edmund Hillary Alpine Centre. Musea zijn niet echt mijn ding, toch vond ik het zeer interessant. Sir Edmund Hillary was de eerste man ooit die de Mount Everest beklom. Nu moet het lukken dat hij een Nieuw Zeelander was die zijn training begon op de Mount Cook. Ook in de cinema werden aan aantal films over deze man gespeeld. Aangezien Sir Hillary een nationaal symbool is, vonden onze Kiwi begeleiders het belangrijk dat wij, de internationalen, er zo veel mogenlijk over leerden. Het was al laat toen we de cinema verlieten en de vaststelden dat de regen gedaan was. Tijd om onze tenten op te zetten en in ons (opblaasbaar) bed te kruipen. Net op tijd, want daar was de regen weer. Dag 3: Sealy Tarns Track en Bergklimmen Blauwe lucht! Nu de ontelbaar vele wolken van de vorige dagen plots allemaal verdwenen waren, konden we eindelijk Mount Cook aanschouwen. Het is één van die bergen die je zo kan herkennen ookal heb je hem nog nooit eerder gezien. Prachtig zicht! Het mooie weer zorgde ervoor dat het een goede trektochtdag zou worden. Iedereen pakte zijn spullen en om 10:30 vertrokken we op pad. Van onze kamping duurde het een half uurtje tot we het bordje 'Sealy Tarns Track -- 3 hours' zagen staan. Dit pad was opgebouwd uit 2000 treden die naar een uitkijkplaats leidden. Met goede moed begonnen we aan de beklimming. Uno, two, trois,vier ... duecentodieci... cuatrocentenarveinteocho... Elk telden we de treden in onze eigen taal. Rond 13 uur kwamen we aan op het uitkijkpunt. Niemand telde meer dan 1800 treden. We genoten van middagmaal met een view! We waren nog lang niet moe en stemden unaniem om de trektocht door te zetten voorbij het eerste 'eindpunt'. Deze keer geen trappen, maar moesten we rode vlaggetjes volgen die naar de top van berg leidden. We naderden de 'snow line' en trokken er voorbij. We ploeterden in de sneeuw in t-shirt en short. Zelfs onze doorweekte schoenen voelden niet koud aan. Toen we de top bereikten en de wind van overal kwam, werd het tijd om een jas aan te trekken. Alweer was het uitzicht geweldig! Dit is één van de redenen dat ik voor Nieuw Zeeland koos. Rond half vijf kwamen we aan in het kamp. Er is meer nodig dan een volledige dagtrektocht om de acht internationale studenten moe te maken. Oplossing? Rotsklimmen! Onze Amerikaanse gids nam ons mee naar een verlaten plaats waar hij ons liet gaan op de rotsen. Toen de zon onderging en er niet anders opzat dat naar huis te keren, voelden we de vermoeidheid. Maar veel tijd om te rusten kregen we niet... Dag 4: Glacier Explorers, bergklimmen en sterrenkijken De wekker ging om 7:00. We waren allemaal stikkapot van de vorige dag, maar onze planning stond vol. Met een zak cornflakes, wat droge boterhammen en fruit stapten we op de bus. Onze begeleiding vertelde ons niet waar we heen ging enkel dat we een dikke jas moesten aantrekken. Een blauw meer met een aantal drijvende ijsblokken en drie gele speedboten lagen op ons te wachten. Al snel werden we wakker toen ze ons vertelden een reddingsvest aan te trekken. We klommen in de bootjes en vertrokken. De 'Glacier Explorers' leidden ons rond en vertelden ons over het ontstaan en leven van een gletscher. Super leuk! We waren al vergeten hoe vroeg we uit ons bed kwamen. De rest van de dag brachten we klimmend door. De gids bezorgde ons een moeilijkere berg om op te klimmen. De tijd vloog voorbij! 's Avonds bezochten we voor de laatste keer de cinema. Deze kon ook gebruikt worden als een sterrenobseratorium. Zo bewonderden we de vele sterren en hemellichamen. Dag 5: Terug naar huis De laatste dag sloeg het weer helemaal om. De wolken en regen kwamen weer opzetten. De geplande tocht werd geanuleerd. Hoewel iedereen bijna ter plaatse in slaap viel, vonden we het ook jammer om naar huis te trekken. Het waren weer 5 geweldige dagen die ik nooit meer zal vergeten!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Welkom op mijn blog!Hallo allemaal! Mijn naam is Amber. Het grootste deel van mijn leven heb ik gedroomd om de wereld rond te reizen. Toen ik de kans kreeg om naar Nieuw Zeeland te gaan als een uitwisselingsstudent, heb ik deze met beide handen gegrepen. Via deze weg zal ik mijn avonturen met jullie delen. Archieven
Mei 2017
|